SLAGHAREN – In het Vechtdal is muziek in de tuin allang geen zeldzaamheid meer. Maar improvisatietheater in de buitenlucht? Dat is een stuk unieker. Toch organiseert de 71-jarige Eef Diteweg het op 31 augustus alweer voor de tweede keer in zijn weelderige tuin aan de Moeshoekweg in Slagharen. Zijn ‘Asjemenou-project’ is een artistiek avontuur dat nieuwsgierigheid prikkelt. We spraken Eef over het hoe en waarom van zijn bijzondere initiatief.
Van installaties tot tuinvoorstellingen
“Ik ben altijd op zoek geweest naar de grenzen tussen kunstdisciplines,” vertelt Eef. “Al tijdens mijn opleiding als beeldend kunstenaar en omgevingsvormgever speelde ik daarmee.” Zijn eindexamenwerk werd ooit omschreven als ‘objectschilderijen’ door een journalist van dagblad Tubantia.
Eef maakte installaties op het strand en in de duinen van de Waddeneilanden, en was actief op kunstmanifestaties in binnen- en buitenland. Rond zijn veertigste organiseerde hij ‘Goh, kunst in de kerk’ in Zwolle, een project waarin hij samenwerkte met muzikanten, theaterstudenten en performers. “Dat smaakte naar meer, maar door een mislukte samenwerking met Oerol en mijn verhuizing naar Slagharen bleef het daarna vooral bij kleinschalige optredens in mijn atelier.”
Tot zijn zeventigste verjaardag naderde. “Toen begon het weer te kriebelen. Oude contacten werden opgefrist, nieuwe gelegd. En zo ontstond het eerste Asjemenou-project, met voorstellingen verspreid over drie weekenden in mijn tuin.”
Een tuin als inspiratiebron
Eef’s tuin is meer dan een decor: het is een levend kunstwerk. “Dertig jaar geleden was het een paardenbak en een kale wei. Door de jaren heen heb ik gespeeld met hoogteverschillen en natuurlijke groeiprocessen. De tuin inspireert niet alleen mij, maar ook de artiesten die hier optreden. Hun voorstellingen zijn vaak op een bepaald deel van de tuin gebaseerd – en dat levert steeds iets nieuws op.”
Wel zijn er uitdagingen. “Het weer is natuurlijk een factor, zeker als er elektronica bij komt kijken. En het publiek moet goed kunnen zitten of mee kunnen bewegen. Maar juist die dynamiek maakt het spannend.”
Geen vast stramien, wel veel vrijheid
Eef werkt niet met een vast gezelschap. “Ik gebruik mijn netwerk – jong talent, gevestigde namen, iedereen mag met ideeën komen. Als het klikt en het is financieel haalbaar, dan is er veel mogelijk.” Sommige samenwerkingen leiden tot eenmalige optredens, andere groeien door in nieuwe projecten.
Ook het publiek wordt soms actief betrokken. “De ene keer zit men op een vaste plek, een andere keer lopen ze letterlijk mee met de voorstelling. Dat maakt het intiem en verrassend.”
Kleinschalig en puur
Het publiek komt van heinde en verre: van Groningen tot Almere. “Toch blijft het kleinschalig locatietheater. Soms 25 à 30 mensen per voorstelling, soms iets meer. Het gaat mij niet om de massa. Ik wil het puur houden.”
Heeft het zijn band met de buurt veranderd? “Niet per se,” zegt Eef nuchter. “Maar het levert wel mooie ontmoetingen op.”
Autonoom en verbonden
Zijn werk als kunstenaar is de laatste jaren veranderd. “Ik neem geen opdrachten meer aan. In mijn atelier maak ik autonome objecten, vaak van verschillende materialen. Buiten plaats ik ze als een soort vervreemdende elementen, die uiteindelijk toch weer versmelten met hun omgeving.”
Ook schildert hij weer naar model. “Dat helpt me afstand nemen van het ingewikkelde proces van ruimtelijk werk. En het combineert mooi met de objecten in mijn tentoonstellingsruimte.”
Vooruitkijken met verwondering
Een favoriet moment? “Lastig kiezen. Maar de voorstelling ‘Anders gebeurt er helemaal niets’ van twee dansstudentes van ArtEZ vond ik indrukwekkend. Zo eenvoudig en toch zo krachtig.”
Wat de toekomst brengt, weet Eef nog niet precies. “Er lopen lijntjes voor volgend jaar. Maar groter? Nee. Ik heb genoeg evenementen zuiver zien beginnen om vervolgens te verdwijnen in financiële druk. Hier blijft het klein en zuiver. En daar geniet ik van.”
De komende voorstelling is abstract van aard, met veel ruimte voor eigen interpretatie. “Na afloop horen we graag wat het publiek erin ziet. Samen met stemkunstenares Anja Warmink en muzikant Mark Hidding ga ik weer op avontuur – ieder vanuit zijn eigen discipline, maar toch verbonden.”
Tekst William Teerlinck
Fotografie William Teerlinck
