DEDEMSVAART – Zitvolleybalster Sanne Westenberg (22) uit Dedemsvaart heeft het afgelopen weekend twee belangrijke prestaties bereikt: zilver op het Europees Kampioenschap in Hongarije en de bevestiging dat het team op de goede weg is.
“Ik kom een beetje uit de bubbel”, geeft Sanne twee dagen na thuiskomst uit Hongarije aan. “Negen dagen met dezelfde mensen en alles was voor ons gepland tijdens het EK.” Op praktisch gebied was alles misschien geregeld. Op sportief gebied ging het beter dan gepland. “Wij gingen voor een plek in de top zes en hadden nooit verwacht de finale te halen. De zilveren medaille is een beloning voor het harde werken. Ik zit nu twee jaar bij het team en heb al zoveel geleerd in die tijd.”
Dieselmotor
Sanne beschrijft de halve finale van afgelopen vrijdag tegen Slovenië als het belangrijkste moment. Nederland stond 0-2 in sets achter. “Toen ging het knopje om. We zijn net een dieselmotor, die op gang moet komen. Wij wonnen met 3-2. Dat was een ontlading, want wij stonden in de finale. Daarin was Italië een stuk beter. Maar die spelen al vijftien jaar samen en hebben daardoor meer trainingsuren gemaakt.”
En dat is wat Sanne nu ook gaat doen. Niet alleen in het veld. “Ik ga meer krachttraining doen en krijg meer fysiotherapie. Ik moest in Hongarije steeds tot het gaatje gaan met zeven wedstrijden in zes dagen tijd. Gelukkig gaat er bij een Nederlands team altijd een fysiotherapeut mee. Die heeft mij regelmatig behandeld.”, lacht de Dedemsvaartse.
Bevestiging
Ze heeft tijdens het EK niet alleen een bevestiging gekregen van haar eigen sportieve kunnen. Ook als mens is zij gegroeid. “Ik heb mijzelf overtroffen. Ik heb mijn eigen grenzen gevoeld en er mee om kunnen gaan. Wij zijn als team naar elkaar toegegroeid en nog hechtere vriendinnen geworden. Het is ook een stukje bevestiging van mijn eigenwaarde en de wetenschap dat ik bij kan dragen aan de maatschappij. Mentaal ben ik door topsport gegroeid. Ik haal zoveel vreugde uit de sport.”
Dat gevoel hoopt zij te delen met anderen. Sanne merkt dat er nog veel onduidelijkheid is over zitvolleybal en de aanduiding paralympische sport. Zelf moest zij na de diagnose botkanker de overstap van regulier volleybal naar zitvolleybal maken. De Dedemsvaartse denkt nog na over een manier om die (levens)ervaring te delen met bijvoorbeeld scholieren. De boodschap is dan wel: denk niet in beperkingen maar kijk naar je mogelijkheden en probeer het ook als je denkt dat het niet lukt. “Voor topsport ben je erg veel discipline nodig. Maar je krijgt er zoveel voor terug. Bijvoorbeeld passie, geluk en eigenwaarde.”
LA is doel
Het Nederlands team traint elke vrijdagavond in Doorn. Wie Sanne in actie wil zien, kan Deventer bezoeken waar zij twee keer in de week traint. Om haar in het oranje shirt te bewonderen is bijvoorbeeld een tripje aan te raden in oktober naar de World Cup in Fort Wayne (Indiana, Amerika) of de WK volgend jaar juli in Hangzhou, China. Het Nederlands zitvolleybalteam heeft zich door het resultaat van het EK geplaatst voor het WK. Het grote doel is de Paralympische Spelen van 2028 in Los Angeles. Dat is een reëel doel. Nederland leverde nu het jongste team van het EK. Er is ruimte voor groei; als individu en als team. “En hopelijk dan LA in 2028”, is de wens van Sanne.
Tekst: Wim de Jonge / Foto’s: ParaVolley Europe
